Negen miljard kilo. Zoveel plastic belandt er jaarlijks in de oceaan. En dat is niet het enige confronterende cijfer dat we je kunnen voorleggen. Nog een duwtje in de rug nodig om plasticvrij(er) te leven? Hier heb je er tien.
MAANDAG, 20 MEI 2019
BRON: National Geographic https://www.nationalgeographic.nl/stop-met-plastic/2019/05/je-eet-jaarlijks-11000-stukjes-microplastic-en-9-andere-verbluffende
DOOR REDACTIE VAN NATIONAL GEOGRAPHIC
Dit artikel werd opgesteld in samenwerking met De Persgroep.
1) Negen miljard kilo plastic belandt er jaarlijks in de oceaan en als we ons plasticgebruik niet veranderen, zal dat in 2025 (over amper zes jaar!) al 155 miljoen ton zijn. Om dat concreet te maken: negen miljard kilo plastic is om de dertig centimeter vijf boodschappentassen vol plastic op alle kustlijnen over de wereld.
2) In 1950 produceerden we 2,3 miljoen ton plastic in een heel jaar. In 2015 produceerden we er zo’n 220 keer meer: 448 miljoen ton! Van het plastic dat we in die periode van 65 jaar produceerden, werd maar twaalf procent verbrand en zes procent gerecycled. De overige zes miljard ton plastic kwam op vuilnisbelten terecht, waar het gemiddeld vierhonderd jaar zal blijven liggen tot het afgebroken is.
3) Plastic verbrokkelt geleidelijk tot minuscule deeltjes microplastic. Een internationale studie schatte in 2015 dat zo’n 15 tot 51 biljoen deeltjes (en een biljoen is duizend miljard!) microplastic in de zee drijven. Op sommige stranden van Hawaï bestaat vijftien procent van het zand uit kleine stukjes microplastic. (Lees ook: Zijn plastic deeltjes schadelijk voor de mens?)
4) Gentse wetenschappers calculeerden onlangs dat wie vis of schaaldieren eet, elk jaar tot zo’n 11.000 stukjes microplastic inslikt.
5) Dieren zijn ook het slachtoffer van de plasticsoep. Negen op de tien zeevogels en een op de drie zeeschildpadden hebben al plastic ingeslikt. De United Nations schatten dat zo’n miljoen zeevogels en honderdduizend zeedieren elk jaar sterven door de plasticvervuiling en ruim zevenhonderd diersoorten die in zee leven zijn erdoor met uitsterven bedreigd. (Lees ook: Is de zee een plastic mijnenveld geworden voor dieren?)
6) Meer dan veertig procent van al het plastic dat we produceren gebruiken we maar één keer, vaak hoogstens een paar minuten, en gooien we daarna al weg.
7) Het microplastic hangt ondertussen ook al in de lucht. Wetenschappers vingen in de Pyreneeën in het zuiden van Frankrijk een dagelijkse ‘neerslag’ van 365 plasticdeeltjes per vierkante meter op. Als over de rest van Frankrijk een soortgelijke hoeveelheid microplastic vanuit de lucht neerdaalt, krijgt Frankrijk jaarlijks zo’n tweeduizend ton plastic over zich heen.
8) Biologisch afbreekbaar plastic is géén goed alternatief. In de koude, zuurstofarme omgeving van een vuilnisbelt of in koud oceaanwater blijkt zo’n plastic niet af te breken. Zelfs na drie jaar kan een biologisch afbreekbare plastic zak nog twee kilogram boodschappen dragen.
9) Over de hele wereld kopen we elke minuut 1 miljoen plastic flesjes. En die hoeveelheid zal in 2021 nog eens twintig procent toegenomen zijn als we niks veranderen. In 2016 kochten we over de hele wereld in totaal zo’n 480 biljoen (!) plastic flesjes. Als je die in de lengte naast elkaar legt, overbrug je de helft van de afstand tussen de aarde en de zon. En minder dan de helft van die flesjes werden in 2016 gerecycleerd, het overgrote deel belandde op vuilnisbelten of in de oceaan. (Lees ook: Hoe kunstenaars de Brooklyn Bridge nabouwden met 5.000 plastic flessen)
10) De plasticindustrie maakt plastic uit fossiele brandstoffen en was zo in 2015 verantwoordelijk voor de uitstoot van 1,7 miljard ton aan CO2. Tegen 2050 zou dat 6,5 miljard ton zijn, zo’n vijftien procent van de wereldwijde uitstoot. Als de plasticindustrie een land zou zijn, zou het de op drie na grootste CO2-vervuiler ter wereld zijn, na China, de VS en India.
Met welke plastic items stop jij? Maak jouw eigen Plastic Plan op stopmetplastic.nl
Dit artikel werd opgesteld in samenwerking met De Persgroep en oorspronkelijk op 8 mei 2019 gepubliceerd. Het oorspronkelijke artikel is daarna aangepast door de redactie van National Geographic.