‘Up to 31%’ of exported plastic for recycling not recycled at all, researchers find

Source: https://www.irishtimes.com/plastic-for-recycling-from-europe-being-dumped-in-asian-waters-irish-study-1.4292873
Tue, Jun 30, 2020, 18:55 Updated: Tue, Jun 30, 2020, 21:50Kevin O’SullivanEnvironment & Science Editor

Close to a third of plastic exported from the European Union to Asia for recycling is not recycled at all, a study has found. File photograph: Getty Images

Close to a third of plastic exported from the European Union to Asia for recycling is not recycled at all – most of it is going to landfill or ending up in the ocean, according to researchers at NUI Galway and the University of Limerick.

For the first time volumes of plastic exported for recycling from the EU, the United Kingdom, Switzerland and Norway that contributed to ocean littering have been tracked and quantified.

While European countries have developed world-leading waste management infrastructure, 46 per cent of their separated plastic waste is exported outside the country of origin.

A large share of this is transported thousands of kilometres to countries with poor waste management practices, mostly located in Southeast Asia, the study published in Environment International concludes. China, which was the single biggest importer of this waste stream, closed its doors to most categories of plastics in 2017.

Recycling streams

“Once in these countries, a large share of the waste is rejected from recycling streams into overstretched local waste management systems that have been found to contribute significantly to ocean littering,” it adds.

Using international trade data and evaluating waste management efficiency in destination countries, the study modelled the fate of polyethylene (the most common type of plastic used) exported for recycling from Europe, some of it being converted into recycled resins, or ending up as landfill, incineration or ocean debris.

Where plastic is inadequately disposed of or “vanishes”, there is an established model determining how much ends up in the ocean. The researchers estimated best-case, average, and worst-case scenarios of ocean debris pathways from exported plastics in 2017. Up to 180,558 tonnes ended up in the ocean; the worst-case scenario – ie 7 per cent of all exported polyethylene.

Lead author George Bishop of NUIG Ryan Institute said: “The results indicate an important and previously undocumented pathway of plastic debris entering the oceans, which will have considerable environmental and social impacts on marine ecosystems and coastal communities.”https://786e675789a071d772d6ee7acd3ac040.safeframe.googlesyndication.com/safeframe/1-0-38/html/container.html

Co-author Dr David Styles of UL added: “This study suggests that ‘true’ recycling rates may deviate significantly from rates reported by municipalities and countries where the waste originates . . . our study found up to 31 per cent of exported plastic wasn’t actually recycled at all.”

The results indicate the UK, Slovenia, and Italy are exporting a higher share of plastic outside of Europe and see a higher share of their recyclable plastic waste ending up as ocean debris. Ireland is in mid-table with an estimated average of 441,017 kg of plastic ending up in the ocean (3.15 per cent of its plastic exported out of EU).

Ireland has a lot of “inter-trade” within Europe to ensure plastic is recycled, Mr Bishop acknowledged.

The study was part of a Science Foundation Ireland funded project on using technologies to build a sustainable Irish bioeconomy led by Prof Piet Lens of NUIG.

“European municipalities and waste management companies need to be held accountable for the final fate of ‘recycled’ waste. Our study highlights the lack of available data on plastic waste and the need to consider extended audit trails, or “on-shoring” of recycling activities as part of emerging regulations around trade in plastic waste,” Prof Lens said.

Plastic pledge initiative

The authors stress recycling “remains the best waste management treatment, environmentally speaking”.

Meanwhile 115 of Ireland’s “industry leaders” will this year divert a total of 16,100 tonnes of plastic packaging waste from the Irish market, according to a Repak report on companies committed to its “plastic pledge initiative”.

The companies are removing avoidable plastics, with an emphasis on single-use plastics, from their business premises and from sale. Businesses who signed the pledge reduced their plastic usage by 14.8 per cent on average and used over 21,000 tonnes of recycled plastics in the production of their packaging and raw materials in 2019, it confirms.

Download hier het gehele artikel.

Redactie AnimalsToday.nl, 2 dagen geleden  1   2 min leestijd  106 

BRON: Animals Today – https://www.animalstoday.nl/veertien-miljoen-ton-microplastics-zeebodem/

Wereldwijd ligt zo’n 14 miljoen ton vervuilende microplastics op de zeebodem. Deze deeltjes komen van de gigantische hoeveelheden afval die ieder jaar terechtkomen in de oceanen.

25 keer hoger

De hoeveelheid microplastics ligt 25 keer hoger dan uit eerdere studies bleek, volgens de CSIRO, het Australische overheidsagentschap voor wetenschappelijk onderzoek. De onderzoekers gebruikten een onderwaterrobot voor de metingen. De robot nam tot op 3.000 meter diepte monsters mee voor de zuidkust van Australië.

There is 14 million metric tons of microplastics sitting on the ocean floor, more than 35 times as much plastic than is believed to be floating on the surface, a new study suggests https://t.co/q4PpWCWzOD

— CNN (@CNN) October 10, 2020Klik hier om marketing cookies te accepteren en deze content te tonen

“Ons onderzoek toonde aan dat de diepe oceaan een put is voor microplastics”, zei Denise Hardesty, hoofdonderzoeker van de studie. Hardesty:

“We waren verbaasd over de hoge hoeveelheid minuscule plastic deeltjes op een plek die zo afgelegen is.”

Hardesty roept naar aanleiding van het onderzoek op tot maatregelen tegen plasticvervuiling.

Drijvend afval

De wetenschappers publiceerden hun bevindingen in het tijdschrift Frontiers in Marine Science, waarin ze zeggen dat op plekken waar veel drijvend afval is, ook meer microplastics op de zeebodem terechtkomen. “Het plastic afval dat in de oceaan drijft, ontbindt en eindigt als minuscule plastic deeltjes”, legde Justine Barett uit. Zij leidde het onderzoek.

Fataal

Microplastics zijn stukjes plastic die kleiner zijn dan 5 millimeter. Grote stukjes plastic die ronddrijven in de zee breken af tot microplastics. De grootte maakt uit: een te groot stuk plastic eten de dieren niet snel op, maar kleine stukjes komen terecht in hun darmen. Dat wordt veel dieren, waaronder vissen als vogels, fataal.

Plasticvervuiling tast de vruchtbaarheid, groei en overleving van het zeeleven aan. De zeer kleine deeltjes zijn even groot als het voedsel dat het zoöplankton eet. Zoöplankton ondersteunt de voedselketen in zee en speelt een belangrijke rol bij het reguleren van het mondiale klimaat. Uit recent onderzoek blijkt dat in sommige wateren misschien meer microplastics dan zoöplankton zijn.

Nature spoiled. Plankton-sized plastic at the base of the marine food chain. You can see easily how it can be mistaken for food. Every inshore plankton sample I collect contains microplastic. @zeiss_micropic.twitter.com/IODcSPEdst

— Dr Richard Kirby (@PlanktonPundit) September 24, 2019Klik hier om marketing cookies te accepteren en deze content te tonen

Bronnen:

• HLN
• Guardian (1)
• Guardian (2)

©AnimalsToday.nl Sophie Jongma

Redactie AnimalsToday.nl, 3 jaar geleden   6 min leestijd  1546 

BRON: Animals Today – https://www.animalstoday.nl/gestrande-potvis-29-kilo-plastic/

Een overleden potvis die op 27 februari in Cabo de Palos – een dorp aan de zuidkust van Spanje – aanspoelde is bezweken aan de gevolgen van grote hoeveelheden plastic die zijn spijsverteringskanaal blokkeerden. Necropsie (autopsie op een dier) wees uit dat de 10 meter lange walvis welgeteld 29 kilo plastic had ingeslikt.

Experts van het El Valle Wildlife Recovery Center vonden tijdens de necropsie in het jonge, mannelijke dier onder andere plastic tassen, netten, touwen en een jerrycan. Vastgesteld is dat peritonitis, ofwel een ontsteking van het buikvlies, tot zijn dood heeft geleid. Peritonitis ontstaat vaak door een geïnfecteerd orgaan in de buikholte. Bij deze potvis kwam dat doordat hij de massa’s plastic in zijn maag en darmen niet kon verteren en deze een blokkade vormden in zijn spijsverteringskanaal.

Aangespoelde walvissen vol plastic
Deze potvis is niet de eerste die bezweken is aan de gevolgen van de plastic soep in de oceanen. Hoewel het niet altijd onomstreden de doodsoorzaak is, worden regelmatig grote hoeveelheden plastic aangetroffen in aangespoelde walvissen.

30 plastic tassen in spitssnuitdolfijn
In januari 2017 strandde een spitssnuitdolfijn (familie van de tandwalvis) in ondiepe wateren aan de westkust van Noorwegen. Onderzoekers van de Universiteit van Bergen waren geschokt door wat ze aantroffen tijdens de necropsie. Dertig plastic tassen vormden een blokkade in de maag van de walvis. Dr. Terje Lislevand, zoöloog van de Universiteit van Bergen die de walvis onderzocht zei:

“Het plastic zat niet alleen in een deel van de maag; het vulde de gehele maag. Ik denk dat de walvis veel pijn had. Het lijkt me niet prettig dit in je maag te hebben.”

Er werden geen sporen van eten aangetroffen in de maag van het dier. Doordat eten met een maag vol plastic onmogelijk is was de walvis sterk vermagerd en ondervoed. Dr. Lislevand vervolgt:

“De bevindingen zijn niet verrassend, maar het is absoluut triest dat we zulke grote hoeveelheden plastic hebben aangetroffen.”

Maag ontploft door 17 kg plastic
In 2013 berichtte AnimalsToday over een dode potvis die in Zuid-Spanje aanspoelde. Deze had 17 kilo aan plastic verorberd, bestaande uit wel 59 verschillende stukken waaronder 30m2 folie uit de tuinbouwindustrie, plastic zakken, een kleerhanger, ijsbreker, 9 meter touw, 2 stukken tuinslang, 2 bloempotten en stukken matras. Ook dit dier was ernstig ondervoed en overleden doordat één van zijn magen barstte door de plastic massa. Renaud de Stephanis, mariene bioloog bij het Donana Biologie Station, vertelt:

“We realiseerden ons al gauw dat de walvis een echte broeikas in zijn maag had. Hoewel we het niet hadden verwacht waren we er niet door verrast.”

Medische hulp vruchteloos
Afgelopen februari kwam er in de grootste haven van Taiwan een melding binnen van 20 gedesoriënteerde dwergwalvissen. In de dagen erop werden 8 karkassen van deze walvissen aangetroffen en een overleden grijze dolfijn. In maart bevonden zich nog drie dwergwalvissen in de ondiepe wateren, die door hulpverleners en instanties ter voorkoming van onderkoeling naar een universitair onderzoekscentrum zijn gebracht voor medische hulp. Dit heeft niet mogen baten en geen van de drie heeft het overleefd. In de magen van alle drie de walvissen werd afval en plastic aangetroffen. In de magerste van de drie vond men een zwarte massa, die bleek te bestaan uit 18 plastic zakken. Wang Chien-ping, directeur van National Chen University licht toe:

“De maag van de walvis zat vol met tassen. Hij kon niet meer eten, al zal hij ontzettend veel honger hebben gehad.”

Plastic beschadigt interne organen
Een dolfijn van Cuvier kwam in december 2015 in moeilijkheden toen hij strandde in ondiepe wateren bij Broadford, Schotland. Wegens welzijnsproblemen is het dier geëuthanaseerd. Bij necropsie bleek ook de maag van deze walvis volledig vol met plastic te zitten. Dit leidde tot ernstige schade aan de interne organen, waaronder ontstekingen aan maag en darmen.

Verhongeren met volle maag
In januari 2016 spoelden 29 potvissen aan op stranden rond de Noordzee. Necropsie op 13 van deze dieren wees uit dat ook hun magen gevuld waren met plastic. Robert Habeck, minister van Milieu van de deelstaat Sleeswijk-Holstein (Duitsland) zei hierover:

“Deze bevindingen tonen ons de resultaten van onze plastic-georiënteerde samenleving. Dieren consumeren per ongeluk kunststof en plastic afval, wat er niet alleen voor zorgt dat ze lijden, maar zelfs verhongeren met een volle maag.”

Plastic belangrijkste doodsoorzaak voor 250+ zeedieren
Potvissen duiken tot duizend meter diep op zoek naar pijlinktvis. Aangenomen wordt dat ze vaak plastic aanzien voor prooien of het per ongeluk inslikken.

Het duurt naar schatting duizend jaar voor een doodgewone plastic zak afbreekt. Vaak komen zakken in de maag van walvissen en rond de flippers van zeeschildpadden terecht. Plastic is de belangrijkste doodsoorzaak voor ruim 250 zeedieren, waaronder vissen, schildpadden, otters, dolfijnen en vogels.

Microplastics
Als er niet wordt ingegrepen is de verwachting dat de plastic soep in de oceanen tussen 2015 en 2025 ongeveer zal verdrievoudigen en dat zal desastreuze gevolgen hebben. Niet alleen zullen er talloze zeedieren sterven aan de gevolgen van het eten van grote stukken plastic, maar ook microplastics (lees meer hierover in dit artikel van AnimalsToday) die giftige stoffen bevatten komen terecht in het water en de vissen. Uiteindelijk komen deze weer in onze voedselketen terecht.

Europa Commissie: in 2030 alle plastic verpakkingen recyclebaar
Op Europees niveau heeft de plastic crisis en op 16 januari 2018 geresulteerd in de allereerste Europese Strategie voor Plastic in een Circulaire Economie. Deze strategie zal de manier waarop plastic producten zijn vormgegeven, gebruikt, geproduceerd en gerecycled veranderen in de EU. In 2017 bevestigde de Europese Commissie de focus te gaan leggen op de productie en het gebruik van plastic, met als doel dat alle plastic verpakkingen recyclebaar is in 2030. In de brochure over deze overeenkomst staat geschreven:

“De miljoenen tonnen plastic afval die jaarlijks in de oceanen belanden zijn één van de meest zichtbare en alarmerende tekenen van de plastic vervuiling, wat ook tot groeiende maatschappelijke bezorgdheid leidt. Het herzien en verbeteren van het functioneren zo’n complexe waardeketen vereist inspanningen en betere samenwerking van alle betrokken personen, van plastic producenten tot recyclers, verkopers en consumenten.”

Hoopgevende initiatieven
Helaas zijn de besproken walvissen in dit artikel maar een fractie van alle zeedieren die lijden onder of sterven door de extreme vervuiling van de wateren door plastic soep.
Hoopgevend zijn de vele initiatieven die burgers op touw zetten, waarbij ze de handen ineen slaan en de plastic vervuiling tegengaan. Denk aan het project The Ocean Cleanup van de jonge Nederlander Boyan Slat, die als uitvinder een systeem heeft bedacht om plastic uit de oceanen te verwijderen. Ook op zowel landelijk als provinciaal niveau zijn er steeds meer acties waarbij buurtbewoners samen de straat op gaan om – gewapend met grijpstok en vuilniszak – de straten en sloten weer op te schonen. Belangrijk is natuurlijk nooit afval op straat te gooien en wanneer mogelijk het afval te scheiden, zodat reeds bestaand plastic een tweede leven kan krijgen.

Bronnen: BBC, Newsmonkey (1), Newsmonkey (2), Independent, Phys.org, Taipei Times, Duurzaam Nieuws, Reuters, Daily Mail, European Commission, RTL Nieuws ©AnimalsToday.nl Rianne Kingma

Redactie AnimalsToday.nl, 3 jaar geleden   3 min leestijd  12559 

BRON: Animals Today – https://www.animalstoday.nl/plastic-soep-probleem-gevolgen-oplossingen/

Michiel Roscam Abbing, verbonden aan de Plastic Soup Foundation, hield op 14 november een lezing in het Kenniscafé van de Bibliotheek Haarlem over plastic soep. Volgens hem is het een probleem dat vraagt om aandacht, maar moeilijk is aan te pakken.

Wat is plastic soep?
In de oceanen en zeeën drijft steeds meer plastic afval: afval wat we op straat weggooien, visnetten die achterblijven, maar ook bijvoorbeeld deeltjes die overblijven na het wassen van synthetische kleding of microplastics in cosmetica artikelen. Al deze verschillende soorten plastic, die soms zo klein zijn, dat ze niet met het blote oog te zien zijn, vormen samen in oceanen en zeeën, maar ook in binnenwateren, de plastic soep. (zie ook de film: A Plastic Ocean)

De plastic soep is een direct gevolg van ons consumptiegedrag en inmiddels een snel groeiend, onvoorstelbaar complex milieugevaar geworden. Ongeveer 8 miljoen ton plastic komt elk jaar in de oceanen terecht en is afkomstig van land. Daarnaast is nog eens 2 miljoen ton afkomstig van schepen. Als dit niet stopt, is er in 2050 meer plastic dan vis in zee.

Wat zijn de gevolgen van plastic soep?
Het eerste probleem van plastic is dat het niet vergaat en het tweede probleem van plastic is dat het uiteenvalt in steeds kleinere deeltjes. Hierdoor accumuleert het plastic in het milieu. Ondertussen stijgt de wereldproductie van plastic jaarlijks en neemt het aantal toepassingen van plastic toe.

De gevolgen van het rondzwerven van deze plastic deeltjes zijn bij dieren gemakkelijker te signaleren dan bij de mens. De vervuiling van het milieu leidt tot tal van vormen van dierenleed. Tenminste 1400 mariene diersoorten ondervinden hinder van plastic, verdeeld over bijna alle plaatsen in de mariene voedselketen; van plankton tot walvissen. Vrijwel alle mariene diersoorten worden in feite getroffen door plastic: zeevogels, vissen, kreeftachtige, zeezoogdieren.

Dieren hebben op verschillende manieren last van dit plastic. Ze kunnen in plastic verstrikt raken of plastic inslikken. Verstrikking kan leiden tot verwondingen, beperkte bewegingsvrijheid en in veel gevallen tot de dood.

Dieren zijn niet altijd in staat om plastic van voedsel te onderscheiden. Schildpadden zien plastic tassen gemakkelijk aan voor kwallen. In de magen van de Noordse Stormvogel, die met open bek boven het wateroppervlakte foerageert, wordt vrijwel altijd plastic aangetroffen.Dieren die naar verhouding grote stukken plastic binnenkrijgen kunnen verhongeren wanneer dat plastic hun maagdarmstelsel afsluit. Denk aan een plastic zakje of de resten van een ballon.

Welke oplossingen zijn er?
Stoppen met het produceren van plastic dat gemakkelijk in het milieu terechtkomt. We moeten het probleem zoveel mogelijk bij de bron aanpakken. Voor veel mensen is het plastic soep probleem “out of sight = out of mind”: een probleem dat zich ver van huis afspeelt. Dat is niet zo, want het speelt zich ook af in de sloot achter je huis.

Er moet snel een internationaal verdrag komen met bindende doelstellingen. In Nederland geldt bijvoorbeeld sinds 1 januari 2016 een verbod op gratis plastic tassen in winkels. Dat is een goede eerste stap, maar er moet veel meer gebeuren. De Europese Unie zou bijvoorbeeld cosmetica met microplastics moeten verbieden.

Beschouw plastic als een gevaarlijke stof en streef naar een circulaire economie waar niets mag ‘weglekken’ in het milieu. En zet knappe koppen bij elkaar om het probleem van de plastic soep op te lossen.

@Animals Today Belinda van der Kort

Negen miljard kilo. Zoveel plastic belandt er jaarlijks in de oceaan. En dat is niet het enige confronterende cijfer dat we je kunnen voorleggen. Nog een duwtje in de rug nodig om plasticvrij(er) te leven? Hier heb je er tien.

MAANDAG, 20 MEI 2019

BRON: National Geographic https://www.nationalgeographic.nl/stop-met-plastic/2019/05/je-eet-jaarlijks-11000-stukjes-microplastic-en-9-andere-verbluffende

DOOR REDACTIE VAN NATIONAL GEOGRAPHIC

Dit artikel werd opgesteld in samenwerking met De Persgroep.

1) Negen miljard kilo plastic belandt er jaarlijks in de oceaan en als we ons plasticgebruik niet veranderen, zal dat in 2025 (over amper zes jaar!) al 155 miljoen ton zijn. Om dat concreet te maken: negen miljard kilo plastic is om de dertig centimeter vijf boodschappentassen vol plastic op alle kustlijnen over de wereld.

2) In 1950 produceerden we 2,3 miljoen ton plastic in een heel jaar. In 2015 produceerden we er zo’n 220 keer meer: 448 miljoen ton! Van het plastic dat we in die periode van 65 jaar produceerden, werd maar twaalf procent verbrand en zes procent gerecycled. De overige zes miljard ton plastic kwam op vuilnisbelten terecht, waar het gemiddeld vierhonderd jaar zal blijven liggen tot het afgebroken is.

3) Plastic verbrokkelt geleidelijk tot minuscule deeltjes microplastic. Een internationale studie schatte in 2015 dat zo’n 15 tot 51 biljoen deeltjes (en een biljoen is duizend miljard!) microplastic in de zee drijven. Op sommige stranden van Hawaï bestaat vijftien procent van het zand uit kleine stukjes microplastic. (Lees ook: Zijn plastic deeltjes schadelijk voor de mens?)

4) Gentse wetenschappers calculeerden onlangs dat wie vis of schaaldieren eet, elk jaar tot zo’n 11.000 stukjes microplastic inslikt.

5) Dieren zijn ook het slachtoffer van de plasticsoep. Negen op de tien zeevogels en een op de drie zeeschildpadden hebben al plastic ingeslikt. De United Nations schatten dat zo’n miljoen zeevogels en honderdduizend zeedieren elk jaar sterven door de plasticvervuiling en ruim zevenhonderd diersoorten die in zee leven zijn erdoor met uitsterven bedreigd. (Lees ook: Is de zee een plastic mijnenveld geworden voor dieren?)

6) Meer dan veertig procent van al het plastic dat we produceren gebruiken we maar één keer, vaak hoogstens een paar minuten, en gooien we daarna al weg.

7) Het microplastic hangt ondertussen ook al in de lucht. Wetenschappers vingen in de Pyreneeën in het zuiden van Frankrijk een dagelijkse ‘neerslag’ van 365 plasticdeeltjes per vierkante meter op. Als over de rest van Frankrijk een soortgelijke hoeveelheid microplastic vanuit de lucht neerdaalt, krijgt Frankrijk jaarlijks zo’n tweeduizend ton plastic over zich heen.

8) Biologisch afbreekbaar plastic is géén goed alternatief. In de koude, zuurstofarme omgeving van een vuilnisbelt of in koud oceaanwater blijkt zo’n plastic niet af te breken. Zelfs na drie jaar kan een biologisch afbreekbare plastic zak nog twee kilogram boodschappen dragen.

9) Over de hele wereld kopen we elke minuut 1 miljoen plastic flesjes. En die hoeveelheid zal in 2021 nog eens twintig procent toegenomen zijn als we niks veranderen. In 2016 kochten we over de hele wereld in totaal zo’n 480 biljoen (!) plastic flesjes. Als je die in de lengte naast elkaar legt, overbrug je de helft van de afstand tussen de aarde en de zon. En minder dan de helft van die flesjes werden in 2016 gerecycleerd, het overgrote deel belandde op vuilnisbelten of in de oceaan. (Lees ook: Hoe kunstenaars de Brooklyn Bridge nabouwden met 5.000 plastic flessen)

10) De plasticindustrie maakt plastic uit fossiele brandstoffen en was zo in 2015 verantwoordelijk voor de uitstoot van 1,7 miljard ton aan CO2. Tegen 2050 zou dat 6,5 miljard ton zijn, zo’n vijftien procent van de wereldwijde uitstoot. Als de plasticindustrie een land zou zijn, zou het de op drie na grootste CO2-vervuiler ter wereld zijn, na China, de VS en India.

Met welke plastic items stop jij? Maak jouw eigen Plastic Plan op stopmetplastic.nl

Dit artikel werd opgesteld in samenwerking met De Persgroep en oorspronkelijk op 8 mei 2019 gepubliceerd. Het oorspronkelijke artikel is daarna aangepast door de redactie van National Geographic.